Rooms Studio & Ketuta Alexi-Meskhishvili: The Wet Material

ნედლი მასალა
მე თვით განგებამ, ხელში მომცა მასალა სველი,
ნედლი მასალა, სულ ახალი, ხელუხლებელი, 
სხვა ნიადაგზე, მზის ნამტვერში ამონაკვეთი
და ზეციური ბალსამოსით ნაპკურ -ნაწვეთი.
მე უსიცოცხლოს კიდევ შემწევს იმდენი ძალა,
რომ დამწვარ სულში ჩავაქსოცო ნედლი მასალა, 
და სისხლის ზვირთით ისე შევკრა და შევამზადო,
რომ შევქმნა ლექსი, ლექსი წმინდა, ლექსი უზადო. 
მე შიგ ჩავაქსოვ: დაჭრილ მკერდის კვნესა-წვალებას, 
მაჯის ცხელ ცემას, სნეულ სახის გაფერკმთალებას, 
დამსხვრეულ იმედს, ყალბ სიყვარულს, მუნჯ ხვაშიადსა,
დაგროვილ ვნების ქარტეხილის ქროლვას დიადსა.
...მე ხელთ მიჭირავს მშვენიერი ნედლი მასალა, 
თუ ამ წყეულმა, დაჭრილ გულმა ცოტა აცალა
მარიჯანი, 1921

Fate itself has handed me the wet material,
raw material, pristine, unstained,
on a different soil, carved out from the sun dust
and spray-sprinkled with a heavenly balm.
Although lifeless, still I hold enough strength,
to weave into the burnt soul the raw material,
assemble, foregather with the ripple of the blood current,
to compose a poem, a poem pure, a poem flawless.
I will weave into it: moaning-tormenting of the wounded chest,
hot pulsating of the wrist, paling of the ailling face, 
broken hopes, fake romance, mute fervor, 
magnificent blasts of turbulence from lust accumulating.
...In my hands I hold a lovely raw material, 
only if this damned, wounded heart would let me

Marijan, 1921 

translated by Ana Gzirishvili for Danarti Issue 15